Mannenmode

Wat is het grote verschil tussen vrouwen en mannen? Het moest er eens van komen. Om van bij het begin duidelijk te zijn: er zijn veel en belangrijke verschillen (of we het nu willen of niet) en ze gaan verder dan de onbetwistbare fysieke verschillen. Ik neem er maar een uit, en dat is dat vrouwen -- gemiddeld genomen natuurlijk -- duidelijk liever shoppen dan mannen. Het is een cliché, maar clichés komen niet uit het niets. Waar rook is, is vuur. Het is zo bij mij en mijn echtgenote, en bij navraag ook bij vele vrienden en kennissen. Vraag het ook maar eens in uw omgeving.

Waarom gaan vrouwen eigenlijk liever en/of meer kleren kopen (inclusief windowshoppen)? Het antwoord is simpel: er is gewoonweg veel meer keuze en variëteit in wat vrouwen in bepaalde omstandigheden kunnen aandoen dan mannen. Neem nu het werk op kantoor. Mannen kunnen doorgaans, om het eenvoudig te stellen, enkel een lange broek aan, terwijl vrouwen kunnen kiezen tussen lange rok, middellange rok, minirok, kleedje, geklede short, broek, broekrok, driekwartbroek, of 7/8-broek (of is dat hetzelfde als driekwart? Mijn algebra zegt van niet). Daarboven is het bij mannen vest, hemd en das, hemd met korte mouwen, of (maar dat is al gewaagd) een geklede poloshirt. Bij vrouwen kan zonder probleem een mantelpak, blouse, hemd, nauwsluitende of wijde T-shirt, topje, vestje, geklede trui of sweater. Ook accessoires is een ramp voor mannen: een trouwring is geen probleem, maar nog wat meer ringen of oorbellen of piercings geeft al snel een -- laten we zeggen -- niche imago. Vrouwen kunnen zomaar allerlei ringen, armbanden, oorbellen of haarbanden dragen. En dan is er de haarstijl. Bij mannen is het meestal klaar met gewoon kortknippen of (tegenwoordig) kaalscheren, bij vrouwen gaat de keuze tussen lang haar, halflang, carré, kort, curly, met een kleurtje, gebrusht, gepermanent of ik weet niet wat nog. Ook over schoenen moet ik niet veel schrijven: mannen dragen zwarte of bruine (wat een keus!) schoenen, vrouwen dragen schoenen in allerlei kleuren, met hoge of kleine hakjes, sandalen of mocassins.

Vroeger was er meer keus, voor mannen bedoel ik dan. Kijk naar traditionele klederdrachten bij ons in Europa en daarbuiten, of naar de kleuren van gewaden in Afrika. Zelfs het nogal monotone witte kleed van Arabieren, ingegeven door de practische overweging van bescherming tegen de meedogenloze woestijnzon, ziet er nog modieuzer uit dan de westerse mannelijke pakken. Mannen zijn er dus duidelijk op achteruit gegaan. In de werksfeer heerst een mannelijke mode-monotonie, in het beste geval nog enigszins modebewust doorbroken door een designvolle das. Maar die kan al snel overdreven kleurrijk of kitcherig overkomen. Een marineblauw of modieus grijs of statig zwart kostuum is de norm, waarbij de mode enkel nog bepaalt hoe breed de krijtstreep mag zijn. Toegegeven, Schotten en Grieken en Nieuw-Zeelanders durven nog wel eens een rok dragen. Maar de bijna op een wanhoopspoging gelijkende démarche van sommige designers enkele jaren geleden om de man een geklede rok te doen aantrekken is een jammerlijk fiasco geworden (wie wou dat nu ook dragen?!).

Dit laatste feit laat mij echter toe te stellen dat de schuld niet enkel op de modeontwerpers kan geschoven worden. Het zijn ook de mannen zelf die er niet veel aan willen doen om zich bijzonder te kleden. Komt dat misschien door drang naar zelfvertrouwen? Dat succes of vrouwen zo wel op hen af zullen komen? Vrouwen zijn misschien van nature al onzekerder (dat laat ik even in het midden) maar door al het gekies zijn zij waarschijnlijk nog meer onzeker. En zij spelen daarmee in op een passieve rol, namelijk die van het mooie bloempje dat moet uitgekozen worden om succes te hebben. Dat doet me denken aan de kwestie van emancipatie: komt het misschien ook door de opvoeding die vroeger (in termen van vandaag) nogal seksistisch was? Na een aantal slingerbewegingen met onder andere het extreem-feminisme (dat nodig bleek om tegen hardleerse schenen te schoppen en heilige huisjes omver te halen) is de opvoeding van kinderen vandaag al veel beter -- ik bedoel meer gender-neutraal -- en vooral dan op school. In de familiekring en maatschappij is er nog veel werk, omdat er over het algemeen meer ouderen bij betrokken zijn en er minder over nagedacht wordt. En de "mannenmode" is daar een jammerlijk voorbeeld van. Want ook buiten de werkomgeving zijn er beperkingen voor mannen om zich anders te kleden, willen ze niet het risico lopen om voor "homo" of "strandjanet" uitgeroepen of -gelachen te worden.
(foto: zibb.nl)