Obama en zijn entourage laten hierbij zien hoe verdeeld wij in Europa nog zijn -- ondanks 2 wereldoorlogen en talloze conflicten daarvóór -- en welke lange weg er nog af te leggen is naar echte (sociale en economische) eenmaking. Ook al ben ik de eerste om toe te geven dat er al veel gerealiseerd is en dat we vrijheid en vooruitgang hebben gekend enkel omdat we -- laten we dat niet vergeten -- al meer dan 60 jaar geen oorlog meer hebben gekend op het Oude Continent.
Behalve dan in ex-Joegoslavië. En dat is tegelijk een bewijs van het voorgaande. Het toonde hoe onmachtig Europa was in Bosnië in 1995, waar de Amerikanen krachtig te hulp snelden en insprongen, door hun toedone mét de NAVO. Recent was de reactie van de VS in Haïti evenzeer krachtig, en hoewel in verdeelde slagorde, reageerde ook Europa ditmaal sneller (is er dan toch hoop?).
De aanstelling van een "president van Europa" kán een stap in de goede richting zijn, áls hij er iets van maakt en macht naar zich toe kan trekken. Voorlopig lijkt het er echter vanuit Washingtonse ogen op dat er nóg een Europese president bijgekomen is. Wie is er nu de baas? Eenwording is een moeilijk en langdurig proces, met vallen en opstaan en waar generaties overheen gaan. Verhofstadt heeft in zekere zin gelijk wanneer hij stelt dat Europa wat dit betreft 200 jaar op de VS achterloopt. Het is dan echter te hopen dat er niet binnen 50 jaar een Europese burgeroorlog van komt...
(foto: skynet.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten