Nieuwe onderwijsmethoden

Een recent artikel over het introduceren van gamen in de klas trok mijn aandacht. De titel klinkt ongelooflijk, OF als een goeie grap -- op 1 april. Maar nee, het is bloedserieus. Onze kinderen en scholieren vinden hun scholen en de huidige onderwijsmethoden saai. Computergamen, da's pas leuk. En daarom zou dat ook in de scholen moeten kunnen ingevoerd worden.

Geloof het of niet, in de school van mijn kinderen hebben ze al enkele jaren een groot interactief whiteboard mét een beamer in elke klas. De leerkrachten maken daar dagelijks gebruik van om de leerstof te behandelen (ze schrijven niet meer in stofjas met wit krijt op een groene bord). De materie wordt dan rechtstreeks van op de klascomputer geprojecteerd, met aanvullingen van een USB-stick of van internet. Met de hand of met een laserstokje worden aanwijzingen gegeven, en met een digitale schrijfpen kan rechtstreeks op het scherm vanalles bijgeschreven worden.

Ook de leerlingen doen eraan mee. Om iets voor de klas ("aan het bord") uit te leggen, om een presentatie ("spreekbeurt") te geven, of... inderdaad om een spel te spelen! De eerste keer merkte ik het toevallig toen ik eens te vroeg op school aankwam. Een van de leerlingen had een interactieve stick vast (als een wii) en trapte ermee een penalty in het doel. Dat mochten de leerlingen om beurten doen als ze een juist antwoord hadden gegeven op een vraag. En motiverend werkte het zeker! De leerkrachten doen zo'n spel enkele malen per week, b.v. in het laatste halfuurtje, of om een vorige les te herhalen, of om een nieuw onderwerp aan te brengen.

Zo'n systeem is natuurlijk niet goedkoop, en zeker niet als het in elke klas komt. Maar het geeft opent nieuwe mogelijkheden, waaronder dus interactieve vormen van leren. Indien nieuwe technologieën op een goeie manier worden ingepast en gebruikt, kan het zeer zeker nut hebben EN ook motiverend werken op de kinderen. Onze kinderen ("de jeugd van tegenwoordig") groeien op met PC's, spelconsoles, gsm's en internet. Daaruit putten ze vaardigheden die vorige generaties niet of niet in die mate hebben ontwikkeld, en kennis die ouderen vaak zelfs niet begrijpen. Of dat allemaal nuttig zal blijken, is twijfelachtig. Maar wezenlijk zijn kinderen van nu niet anders dan een generatie geleden. Ze hebben grosso modo dezelfde talenten, maar die worden op compleet andere manieren geprikkeld en ontwikkeld. De technologische revolutie in die tijdspanne immers zó snel gegaan, dat het eigenlijk vooral de ouderen zijn die moeilijkheden hebben om zich aan te passen.

Vergelijk het met de introductie van PC's in scholen zo'n 20 jaar geleden. Dat waren toen nieuwsoortige dingen die enkel interessant waren als hobby's voor nerds, en waar de school volgens de directie niks mee aankon. Dan werd de computer ingeschakeld in de administratie, kwamen er lessen computergebruik en programmeren (basic, lotus1-2-3, wordperfect,...), en werden computers tenslotte ook ingeschakeld om lessen voor te bereiden of toetsen af te nemen.

Een ander voorbeeld. Ik kan me nog herinneren dat strips ("mannekesblaren") als nefast werden voorgesteld, omdat kinderen dan niet meer goed meer zouden leren lezen. Er wordt nog steeds veel gelezen, zowel boeken als strips in allerlei andere vormen. De leescultuur is zich daarbij misschien wel geëvolueerd naar een meer multimediale vorm, ook al onder invloed van TV en internet. Bijvoorbeeld al de cartoon bij dit en elk ander stukje in deze blog. Maar we zijn geen analfabeet geworden, we zijn onze fantasie en verbeeldingsvermogen niet kwijt, en boeken worden niet verbrand. Er is in de verste verte niet gebeurd wat doemdenkers allemaal hadden voorspeld.

We moeten dus niet vergeten dat de maatschappij evolueert. Elke generatie is anders, er komen nieuwe technologieën, en er verschijnen nieuwe omgangsvormen. Scholen en onderwijsmethodes moeten dus ook mee-evolueren en mogen niet verstarren. Traditie is belangrijk maar vooruitgang ook. Het is goed om bij tijd en wijle zichzelf en de huidige situatie in vraag te stellen, en men mag geen schrik hebben van verandering. Verandering creëert ook nieuwe kansen. Men moet kijken en nadenken hoe men nieuwe mogelijkheden in het bestaande kan inpassen, of het bestaande kan aanpassen aan nieuwe mogelijkheden. Alles overboord gooien is alleszins niet goed. Ook hier past een gulden middenweg.

Doen dus, dat interactieve en dat gamen in de school.

(foto: blocstorage.hi-pi.com)