School is saai

School is te schools en te saai, lees ik. Misschien was ik een uitzondering of kwam het door een brede algemene interesse, maar ik vond de meeste lessen op school zeker niet saai en ik heb er veel geleerd. Hoe het moet, en ook hoe het niet moet. Soms dingen die ik nadien nergens meer leerde maar die wel bepalend waren voor later.

Natuurlijk is het soms wel saai, niemand is immers in álles geïnteresseerd. En natuurlijk is het een moeilijke leeftijd, pubers worden in die opgroeiingsfase nu eenmaal ook gestuurd door allerlei hormonen. En natuurlijk is het cascadesysteem slecht, het leidt tot frustraties die echter vaak kunnen vermeden worden door een betere studiekeuzebegeleiding door de omgeving van de scholier -- ouders én school.

Eindtermen, puberteit, studiekeuze: dat was er allemaal vroeger ook al, en is niet wezenlijk veranderd. Maar er zijn, wat de school betreft, wel enkele zaken die cruciaal zijn voor de opleiding van de scholieren en hun schoolbeleving:
1. De leraren. Zij moeten enthoesiast kunnen zijn, en zich kunnen concentreren op hun vak en het onderwijzen ervan. Zonder overbodige "red tape", administratieve rompslomp of verplichtingen die bovenop hun lestaak komen. Hoe zij zich in de school voelen, is daarom sterk gerelateerd met de inrichting van de school en haar personeelsbeleid.
2. Het leerprogramma. De inhoud moet mee-evolueren met de tijd. Dat betekent geenszins alles overboord gooien, maar wel continu aanpassen. "Never change a winning team" geldt enkel zolang er wordt gewonnen. Daarentegen: "Het is noodzakelijk om te veranderen om het goede te behouden" - Tomasi di Lampedusa.
3. De leermethoden. Die moeten ook evolueren, zoals ik eerder schreef: http://willemgijsels.blogspot.com/2010/09/nieuwe-onderwijsmethoden.html

(foto's: punt.nl, uclick.com)