Onze Kinderen = Onze Toekomst

Kinderen zijn onze toekomst. Als wij er niet meer zijn, zullen zij ons werk -- onze maatschappij, onze waarden en onze cultuur -- moeten voortzetten. Als wij dus hetgeen we allemaal doen in ons leven ook maar enigszins belangrijk vinden, hebben we er belang bij om dat op tijd aan onze kinderen door te geven.

Maar zijn er nog kinderen? In onze rijke, ontwikkelde westerse welvaartsmaatschappij hebben we er steeds minder. De daling lijkt (in Vlaanderen althans) gestabiliseerd en lichtjes stijgend. Maar het gemiddelde is tegenwoordig misschien 1,6 per koppel? Terwijl zo'n 2,1 nodig is om de bevolking in stand te houden. Om de bevolking te doen groeien, is een nog groter aantal kinderen per koppel nodig. Of een netto immigratie.

Met zo'n lage geboortecijfers raakt onze leeftijdpiramide, die een mooie kerstboomvorm hoort te hebben, helemaal van slag en lijkt van langsom meer op een bolvormige Oostenrijkse kerktoren.

Het is naar mijn mening een taak van de overheid om bevolkingsaangroei, of tenminste een instandhouding van de bevolking aan te moedigen. Daar hebben ze financiële stimuli voor, zoals: geheel of gedeeltelijk betaalde en verplicht gestelde verloven (zwangerschaps-, ouderschaps-, vaderschapsverlof), bij- of toeslagen (kindergeld, crèchetoeslag) en/of fiscale aftrekposten (kinderen ten laste, crèche, naschoolse en vakantieopvang).

In dit kader stemde het Europees Parlement onlangs nog om 20 weken betaald zwangerschapverlof verplicht te stellen in de hele EU. Bij die discussie speelden oa volgende argumenten mee:

1ste Argument:

Pro: Europa heeft een te laag geboortecijfer. Bovendien blijven mensen steeds langer leven. Onze leeftijdspiramide wordt daardoor te bol en dreigt op zijn kop te komen. De vergrijzing moet door steeds minder actieve mensen worden gedragen.

Contra: Er is al overbevolking in de wereld, dus je moet het hebben van kinderen niet extra aanmoedigen, integendeel. Zo streng als het Chinese 1-kindbeleid moet het voorlopig echter nog niet worden. We kunnen beter adoptie aanmoedigen, en de adoptieprocedures verbeteren. En als we in Europa actieve bevolking tekort komen, dan kan dat worden opgevangen door immigratie. Zoals destijds met de gastarbeiders gebeurde. Er waren wel problemen met enerzijds assimilatie en integratie in het gastland, en anderszijds behoud van identiteit, cultuur, taal en religie. Kunstmatige nationalisatie loste dat niet op, en problemen kwamen vaak pas in volgende (2de en 3de) generaties.

Maar niet wegens het (overigens ook belangrijke) Principe van Overleving van de Menselijke Soort, maar wel omwille van het Principe van Behoud van Cultuur/Taal/Identiteit/Normen&Waarden/Volksaard (van Europa dan) ben ik pro in dit 1ste argument. Mijn uitgangspunt (premisse) in het begin hierboven maakte dat al duidelijk.

2de Argument:

Pro: De overheid verdeelt de kosten van het extra zwangerschapsverlof over de gemeenschap. Wie dus minder kinderen dan het gemiddelde heeft, betaalt netto. Meer dan gemiddeld aantal kinderen betekent dat je netto geld krijgt.

Contra: Als je kinderen wil, dan kies je daarvoor en dus ook voor de extra kosten die ze met zich meebrengen. Een ander moet daar niet voor opdraaien.

Dit 2de argument gaat over de persoonlijke vrijheid versus verplichtingen aan de gemeenschap. Het gaat hier voor mij om het Principe van Solidariteit tussen mensen en daarom ben ik pro.

3de Argument:

Pro: De sexuele gelijkheid wordt bevorderd. Enerzijds door ook 2 weken betaald vaderschapsverlof te verplichten, maar ook door vrouwen te helpen in die moeilijke maanden rond de geboorte. Vrouwen hebben sowieso een handicap in hun professionele carrière doordat zij het zijn die kinderen ter wereld brengen, en zij nemen nog steeds traditioneel de meerderheid van de zorgtaken op zich. In b.v. Zweden kan een koppel kiezen wie hoeveel opneemt van de totale hoeveelheid verlof. Dat laat de ouders de keuze in functie van inkomen en carrière, en vermijdt sexuele discriminatie.

Contra: Er dreigt een sexuele discriminatie. Als toekomstige werkgevers moeten kiezen tussen een jonge man of een jonge vrouw, dan kan de keuze bepaald worden door de nog verhoogde kosten van het zwangerschapsverlof.

Het Principe van Gelijkheid tussen man en vrouw verplicht mij om hier ook pro te kiezen.

Bijgevolg is in deze discussie mijn standpunt, gebaseerd op enkele van mijn basisprincipes, daarmee ook duidelijk.
(foto: fcsd.k12.ar.us)