Veilige landing in Deurne na finale politieke bocht door tunnel

Het zou een recente krantekop kunnen zijn. Want in Antwerpen is de kogel eindelijk door de kerk. Of zo u wilt door de kathedraal, of nog beter door de tunnel (we de kerk en haar problemen misschien best even ontzien). Het belangrijkste is dat er eindelijk een beslissing is genomen, maar de hele saga heeft weer wat nieuwe Vlaamse woorden (in Nederland zullen ze die niet begrijpen) opgeleverd. Zo komt er in plaats van de "Lange Wapper"-brug of het "Meccano"-tracé nu een "Cut-and-cover"-tunnel met "Paperclip" en bijhorende "Bretellen". Bij de "Landing" (want zo heet een finaal beslissingsproces tegenwoordig in Vlaanderen -- al heeft dat niets met het de startbaan in Deurne te maken!) van de laatste dagen werden een aantal dingen nogmaals duidelijk. 1 van die dingen is dat het niet noodzakelijk slecht is om van mening te veranderen. Ook (of zeker?) niet voor een politicus. Je móet immers niet stomkoppig of halsstarrig blijven vasthouden aan je standpunten. Dat staat overigens ook in de 3de van mijn Leefregels voor Studenten ( http://willemgijsels.blogspot.com/2010/08/leefregels-voor-studenten.html ). Aan de andere kant mag je ook weer niet té snel van mening veranderen want dan word je als onbetrouwbaar of ongeloofwaardig afgeschilderd. Daarover had ik het ook al eens eerder ( http://willemgijsels.blogspot.com/2009/10/standvastig-of-koppig.html ), niet toevallig ook in relatie met de Lange Wapper.
Een moedige, sterke politicus is niet iemand die te macho, te beroerd of te bang is om van mening te veranderen. Niet zomaar, wel op basis van argumenten en andere overwegingen. Precies een van de redenen om deze blog te schrijven (zie motivatie hiernaast).
Sommigen zeggen overigens dat mannen in het algemeen minder geschikt zijn om politiek te doen dan vrouwen omdat ze meer testosteron hebben en niet willen opgeven. Vrouwen zouden daarentegen sneller van mening veranderen. En bovendien meer bereid zijn om een consensus te bereiken, meer empathie vertonen en meer teamplayer zijn. (Of anders gezegd: meer wispelturig zijn, te weinig vastberaden, te gevoelig zijn, teveel met de stroom meegaan?) Maar dit even terzijde.
Om terug te komen bij de beslissing. Het valt niet te ontkennen dat De Wever in Antwerpen het parcours succesvol heeft voleindigd en veilig is geland. Hij wou de brug, maar gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen. Hij heeft op tijd ingezien dat de brug niet haalbaar bleek, maar ook dat de extra kosten van de tunneloplossing niet opwogen tegen de kostenbesparingen die een finale beslissing met zich meebracht. Dit dossier sleepte immers reeds zo lang aan zonder oplossing en met alle gevolgen van dien, dat het beter was om een niet-ideaal compromis te sluiten en verder te kijken dan om nog eens te beslissen om géén beslissing te nemen. En hij kan het ook goed uitleggen in de media, en een bocht van 180° maken zonder klaarblijkelijk veel gezichtverlies te lijden. En mooi meegenomen: daarmee heeft hij ook bewezen dat hij een compromis kan sluiten, waaraan op federaal niveau door sommigen de laatste tijd erg getwijfeld wordt. En of hij uiteindelijk "consensusgericht" is dan wel "te weinig vastberaden" heeft, kan u zelf uitmaken.

En zoals gezegd, buiten de sociale, economische, financiële en technische argumenten waren er ook andere overwegingen, namelijk politieke agenda's. Janssens was erg halsstarrig over wat hij wou (waarom?) en kreeg uiteindelijk zijn zijn, ook al kost dat de stad een zware duit de komende jaren waardoor er nauwelijks nog sociale beleidsruimte overblijft. Een pyrrhusoverwinning lijkt het. De Wever zag in dat hij zijn toekomstkansen in de Antwerpen politiek kon veiligstellen met het oog op 2012, en dat hij bij de federale onderhandelingen extra pasmunt kon gebruiken van de socialisten. Open VLD was halsstarriger en beet in het zand, hoewel Van Campenhout mee de bocht maakte met De Wever. Gegokt en verloren, en de liberalen mogen vrezen om politiek onbetrouwbaarder te worden geacht omdat ze nu al de 2de keer de stekker eruit trokken. Bovendien spelen ze nu in 't Stad, in Vlaanderen noch federaal nog langer mee. Moeten ze nu op handen en knieën terugkomen kruipen of een beurt afwachten op de oppositiebank terwijl anderen met de vruchten van het begrotingswerk gaan lopen? Peeters zag dan weer in dat zijn regering niet crashte (in plaats van landde) en dat hij zijn kansen op een verkiezingoverwinning van 2014 op het spel stonden.

Wat er ook van zij, in de genomen beslissing wordt eveneens voorzien in de ondertunneling van de Krijgsbaan van Wommelgem tot aan de A12. Een belangrijke reden voor dat laatste is het voortbestaan van de luchthaven van Deurne (overigens uitgebaat door de Vlaamse overheid). Het eind van de runway moet immers dringend aangepast worden aan nieuwe internationale luchtvaarteisen om open te kunnen blijven, en een geplande ringweg is recentelijk verworpen omwille van de beschermde vleermuizen in het Fort erachter. Maar dat is een ander verhaal.

Al bij al is de beslissing voor dit Masterplan de meest ingrijpende voor de mobiliteit in Antwerpen in de komende 50 jaar of zo. Het is ook een moedige beslissing die veel werk en energie gekost heeft -- en dan moeten de aanbesteding, de planning, uitwerking en de bouw nog beginnen.

(foto: standaard.be)